اخبار از جامو کشمیر: مسلمانان جسد یک باند بزرگ را از روی شانه 10 کیلومتری روستا بردند – مسلمانان از کشمیر به نذیر

هنگامی که روز شنبه جسد باند کشمیری 10 کیلومتر برف از جامعه مسلمانان به خانه منتقل شد ، دوباره در کشمیر مشاهده شد. جدا از اینکه جنازه را پس از مرگش به خانه اش بردند ، فقط افراد جامعه مسلمان هماهنگی های کامل را برای آخرین مراسم انجام داده اند.

کشمیری پاندیت باسکار نات ، که در روستای پارگوچی از توابع امامشبیب زندگی می کند ، صبح روز شنبه در اسکیمز ، سریناگر درگذشت. جسد وی را از آمبولانس به شپیان آوردند اما به دلیل بارش شدید برف ، آمبولانس به روستا نرسید. خانواده باسکر در این باره به خانواده های مسلمان همسایه گفتند و آنها با لذت آماده شدند. او جسد را به روستا برد.

در این مدت ، تعداد زیادی از مسلمانان به خانه خود رسیدند و عزاداری کردند. جوانان ، بزرگسالان و کودکان نیز از مراسم خاکسپاری در روستا حمایت کردند. شامی لعل ، بستر باسکار گفت که مسلمانان نیز بخشی از جامعه هستند. در سال 1989 ، پاندیت ها مجبور به ترک دره شدند. حتی پس از آن ، برخی از خانواده های پاندیت دره را ترک نکردند و به عنوان برادر با مسلمانان زندگی می کردند.

آنها هرگز متوجه نشدند که در اینجا اقلیت هستند. همه آنها در برادری و هماهنگی زندگی می کردند. رشید احمد از روستا گفت: ما در مراسم عروسی ، ازدواج و تشییع جنازه شرکت می کنیم. آنها در هر خوشبختی و اندوهی شرکت می کنند. این همان کاری است که همسایه باید انجام دهد.

هنگامی که روز شنبه جسد باند کشمیری 10 کیلومتر برف از جامعه مسلمانان به خانه منتقل شد ، دوباره در کشمیر مشاهده شد. جدا از اینکه جنازه را پس از مرگش به خانه اش بردند ، فقط افراد جامعه مسلمان هماهنگی های کامل را برای آخرین مراسم انجام داده اند.

کشمیری پاندیت باسکار نات که در روستای پارگوچی در روستای امامصاحب این منطقه زندگی می کند ، صبح روز شنبه در منطقه سریناگر درگذشت. جسد وی را از آمبولانس به شپیان آوردند اما به دلیل بارش شدید برف ، آمبولانس به روستا نرسید. خانواده باسکر در این باره به خانواده های مسلمان همسایه گفتند و آنها با لذت آماده شدند. او جسد را به روستا برد.

در این مدت ، تعداد زیادی از مسلمانان به خانه خود رسیدند و عزاداری کردند. جوانان ، بزرگسالان و کودکان نیز از مراسم خاکسپاری در روستا حمایت کردند. شامی لعل ، بستر باسکار گفت که مسلمانان نیز بخشی از جامعه هستند. در سال 1989 ، پاندیت ها مجبور به ترک دره شدند. حتی پس از آن ، برخی از خانواده های پاندیت دره را ترک نکردند و به عنوان برادر با مسلمانان زندگی می کردند.

آنها هرگز درک نکردند که در اینجا اقلیت هستند. همه آنها در برادری و هماهنگی زندگی می کردند. رشید احمد از روستا گفت: “ما در مراسم عروسی ، ازدواج و تشییع جنازه شرکت می کنیم.” آنها در هر خوشبختی و اندوهی شرکت می کنند. این همان کاری است که همسایه باید انجام دهد.